انت الباقی و انا الفانی .

یادم می آید اولین ایمیلی که ساختم "رهگذر" بود، اولین اسمی که با آن وبلاگ نویسی را از هشت سال قبل شروع کردم "بی نشان" بود، یادم می آید اولین باری که برای یک سایت مطلب نوشتم، با اسم "مسافر" نوشتم. یادم  می آید همیشه حواسم بود  جایی که هستم کسی یا چیزی دست و پایم را نبندد، که اگر خواستم از این منزل به آن منزل، از این شهر به آن شهر، از امروز به فردا بروم بال هایم برای پریدن بسته نباشد. صادقانه اگر بگویم، خیلی جاها موفق نشدم . خیلی وقت ها حتی اگر توانستم و پریدم بال هایم زخمی شده بودند.
اما صادقانه تر اگر بگویم، تنها کسی که جای خالی ام را همیشه خالی نگه میدارد، همان "رفیق بی کلک"ِ معروف است .

پی نوشت :
نمی نویسم اما به همه دوستان سر میزنم طبق روال قبل .    بودن تک تک شما روح قلم من بود :) و مرهم زخم هایی که فقط اینجا میشد درمان کرد. از همه شما ممنونم و همیشه دعاگوی شما و آرزومند بهترین ها برای شما
اگر به وبلاگ جدیدی نقل مکان کنم، حتما شما رو از آدرسش مطلع خواهم کرد .

التماس دعای فراوان :)